Kurban, dua ve ibadetin ölçüsü yoktur…

Kurban, dua ve ibadetin ölçüsü yoktur…
Kurbanın amacı...
Kurban, kelimesinin anlamı; Allah’a, manen yakınlaşmak ve O’nun rızasını, hoşnutluğunu kazanmak demektir.  

Zahiri manada Kurban kelimesi anıldığında, akla hayvan kesme durumu gelmektedir ve hayvan kesmedir.  Oysa ki Ibrahim Peygamber, hayvan keserek Allah’a yakınlașmamıștır. Batın anlamında nefsini kurban etmesiyle Hakk’a yakınlașmıștır. Dolayısıyla Ismail peygamberi, bıçak altından kurtaran da Ibrahim peygamber’in nefsini yenmiș olmasındandır. 

Allah’a yakınlașmanın sırrı nefsini, benliğini yok ederek ve dünyevi beklentilerden arınmakla mümkündür. 

Aleviler açısında, kurbanın manevi önemi tarifsizdir. Çünkü islamiyetin en büyük kurbanı, şehitler Şahı Imam Hüseyin’dir. Hakk Muhammed Ali yolunda, sayısız Hüseyinler şehit ve kurban olmuşlardır. 

Șehitler Șahı Imam Hüseyin’i Allah’a yakınlaștıran ve milyonlarca insanın gönlüne taht kurmasını sağlayan durușuyla nefsini yenmiș olmasıdır.  

Çünkü Ibrahim peygamber, sayısız hayvan kesmesine rağmen sözü kabul görmemiștir. Nefsini, kurban ettikten sonra sözü kabul görmüștür. 

Demek ki kinden, kibirden, kıskançlıktan, çekememezlikten, vs. uzaklașmadıkça, Pirin huzurunda özünü dara çekmedikçe, Pür-u pak olmadıkça, paylaşımcı ve yardım sever olmadıkça yani kötü nefsi, kurban etmedikçe hayvan kesmekle Allah’a yakın olunmaz.  

Duanın amacı...
Dua, ibadetin özüdür. Insanlar sıkıntılı anlarında olduğu gibi bolluk ve bereketli zamanlarında da duaya sığınmışlardır yani nimmetleri veren yüce Allah’a şükretmişlerdir. 

Dua, kelime manası olarak; Seslenmek, çağırmak, yardıma çağırmak, dilekte bulunmak, istemek, yalvarmak, yakarmak, yakın olmak, davet etmek gibi manalara gelmektedir.  

Dini manası ise, kainattaki tüm nesnelerin yaratıcısı ve cümle nesneler O’nun emrinde olan yüce Allah'a karşı kulun kendi acizliğini itiraf etmesi, O’na sığınması ve istekleri konusunda kendisinden ihsan ve yardım dilemesidir. 

Ibadetin amacı...
Ibadet kelime mansı olarak; Allah’a, kulluk görevi ve bağlılıktır. Tanrı buyruklarını yerine getirme, Tanrı’ya yönelme, yakınlașma manalarına gelir. 

Ibadet kendi varlığından sıyrılıp, bütün anlamıyla yok olan bir can olup, can-u gönülden yüzünü yere koyup niyaz(secde) eylese, Tanrıya yalvarıp yakarırsa, o dur Hakk katında makbule geçen. Tek kelimeyle; Yaratılanın yaratanla konuşmasıdır. Bütün sırlarını, şikayetlerini, dertlerini Allah’a eder ve Allah’tan yardım ve aff dilemesidir. 

Insanların, Allah’a karşı kalb, dil, ve beden ile yapmaları lazım olan kulluk vazifeleri ve borcudur. 

Üçünün ortak amacı...
Özü itibariyle Kurban, dua ve ibadetin ortak amacı, Allah’a yakınlașmaktır.

Dua ve ibadetin zamanı, mekanı, biçimi, şekli ve şeması yoktur. Ihtiyaç duyulduğu anda, yerde, mekanda yapma özelliğine sahiptir. Yani esas ve önemli olan, niyettir.  

Kurban da ise, kesilecek olan hayvana özenle, sevgiyle yaklașmak gerekir. Olur olmaz her yerde ve rast gele kesilmemelidir.  

Sonuç itibariyle büyük veya küçük, az veya çok hayvan kesmekle, uzun veya kısa, bir kere veya on kere dua etmek, gece ve gündüz, aralıksız bir șekilde ibadet rituellerini yerine getirmekle Allah’a yakınlașmak mümkün değildir. Ancak iyi niyetle mümkündür ve iyi niyet ise, nefsini kurban etmektir. 

Tüm bunlara rağmen illaki kurban mı kesmek istiyoruz?
Eyvallah, o zaman hayvan keseceğimize Haram yemeyi, Kıybet etmeyi, Kul hakkı yemeyi, yalan söylemeyi, iftira etmeyi, adam kayırmayı, Israfı etmeyi, kötülükten irtibatımızı, cana kısmayı, vs. keselim. Eğer bunnları kesemiyorsak, ne kadar hayvan kessekte BEYHUDE.  

Bunları kestikten sonra gönül almayı, gönüllere mihman olmayı, umut olmayı, Hızır olmayı, insanların yüzünü güldürmeyi başardığımızda Allah’ın hoşnutluğunu ve insanların da duasını almış olacağız. Bundan daha iyi kurban olur mu? O zaman karar bizim… 

Ehli Beyt yazarı ve Seyyid Seyfeddin Ocağı evlatlarından,
=Seyyid Hakkı=